Bij ProRail word ik omringd door fantastische mensen, stuk voor stuk bezield, zo zie ik dat echt. De één krijgt energie van sprinklerinstallaties, de ander van architectonische snufjes. Door samen te werken en vooral ook met elkaar te lachen, kun je elkaar zo optillen. Daar word ik blij van. Dat is bezieling voor mij. Als ik geen contact met mensen zou hebben, zou ik bij wijze van spreken sterven. Ik heb al die verschillende karakters met hun verschillende ideeën en invalshoeken nodig. Dat geeft mij energie en dan kan ik veel geven.
Het is mijn baan om dingen voor elkaar te krijgen en met iedereen van A naar B te komen. Ik verzin de oplossingen niet zelf, maar luister naar mijn collega’s en deskundigen om verbindingen te leggen. Dat doe ik de hele dag door. Ik zoek naar manieren om tot resultaat te komen waarin anderen zich gezien en gehoord voelen. De sleutel voor mij is luisteren en doorvragen met mijn gevoel voor humor. Ik laat in mijn werk niet over me heen lopen, maar kan gerust mijn ego aan de kant zetten.
In deze mannenwereld, die het nog steeds is, is het niet vanzelfsprekend om vragen te stellen, zeker niet als je ergens veel vanaf weet. Dat doe ik dus wel, gewoon omdat ik vreselijk nieuwsgierig ben en omdat het me helpt. Door te luisteren, werpen anderen mij pareltjes toe. Zo sprak ik laatst iemand die in een bijzin iets briljants zei. Dat is voor mij een pareltje omdat het hét argument is waarmee ik in een ander gesprek een knop in kan drukken. Voortdurend gebruik ik zulke pareltjes om een mooie ketting te rijgen. Dat zie ik dan niet als mijn verdienste, maar ik geniet er wel volop van.
De afgelopen weken was de bezieling bij mij er een beetje uit. Dan zeggen mensen “pak je rust”, maar het is niet per se rust wat ik nodig heb. Ik laad op door naar de film te gaan met een vriendin, een boek te lezen of een gesprek te hebben. In die zin lopen werk en privé door elkaar. Juist door dingen te doen, krijg ik energie en inspiratie die ik weer in mij werk gebruik. Nu we langere tijd zo weinig kunnen, is opladen moeilijker. Pas vroeg iemand mij waarom ik die klus met de droge blusleidingen ga doen, het ligt namelijk niet zo voor de hand, maar ik vind het gaaf om nieuwe dingen te leren. Ik wil die wereld snappen, net zoals ik mensen wil snappen. Als dat niet kan, dan droogt mijn voedingsbodem op en wordt het saai. Daarom heb ik zo’n zin in die klus.
Bij ons thuis was het vroeger niet zo heel gezellig. In die tijd, ik was echt nog klein, heb ik geleerd om te luisteren naar wat er niet wordt gezegd. Ik denk dat ik toen al heb geleerd om de onderstroom te zien in non-verbale signalen. Meestal voel ik het feilloos aan als mensen elkaar niet mogen. Als dat intuïtie is, speelt het een grote rol in mijn werk. Nick Schilder haalt de schrijver Harari mooi aan in De Volkskrant: “intuïtie is een verzameling informatie in je onderbewustzijn”. Dat geloof ik ook en zo zie je, ik leg de hele tijd verbanden. Dat is hoe het voor mij werkt.
Welkom Thuis is een plek van bezinning. Je leert er dichtbij jezelf te blijven in je werk zodat je bezieling voelt. Dat geeft rust en zelfvertrouwen. Je werkt vanuit innerlijke kracht en hebt natuurlijke impact.