Werken met spirit?

In mijn werk ontmoet ik veel mensen die ‘werken met spirit’. Dat is in mijn ogen niet alleen enthousiast zijn en de juiste mentaliteit hebben (je schouders eronder willen zetten, werken aan het doel e.d.). Dit zou je ook bevlogenheid kunnen noemen.
Werken met spirit is m.i. dat je werkt vanuit jouw innerlijke wijsheid en kracht, vanuit jouw unieke natuur, jouw spirit dus. Wat je doet, sluit aan op wie jij bent en op jouw visie in je werk. Ik vind Annemarie van Gaal (Louis mag van mij ook, in dit verband) of Adelheid Roosen hier mooie voorbeelden van, of columnist Rosanne Hertzberger. Zij laten zien dat het logisch is wat ze doen, omdat het als het ware de bedoeling is dat ze dat doen. Het is hun ‘natuur’.
Maar ik ontmoet ook mensen die hier een beetje van afgedwaald zijn. En soms ook mensen die eigenlijk geen idee hebben wie ze zijn en wat hun visie is op hun werk. Zij voelen zich vaak geleefd in hun werk, hebben last van werkdruk of zijn hun werk gewoon spuugzat. Met hen ga ik op zoek naar hun spirit: wie zijn ze, en wat past bij hen. Ik ben benieuwd naar wat werken met spirit voor jou betekent, en of jij werkt met spirit. Ik vind het leuk om je reactie te lezen.

Rust in je hoofd, rust in je werk: waar vind je dat en hoe houd je het vast?

De kerstvakantie was dit keer een bijzondere voor mij. Op het oog leek het een vakantie zoals jij ‘m wellicht ook kent, met vrienden en familie, tradities, frisse wandelingen en lekker zonder wekker wakker worden. Een waar cadeau als je dat in goede gezondheid en liefde mag doorbrengen. Maar ik heb ook gewerkt. Dat deed ik met heel mijn hart, in opperste toewijding, en tegelijkertijd in volledige rust. Wat heerlijk, dacht ik vaak, eindelijk de rust en ruimte om actief te zijn, en om te lezen, te reflecteren, je gedachten de vrije loop te laten en allerlei inzichten en oplossingen ‘gewoon’ te laten ontstaan. Op zich is dat ook nog niet eens zo bijzonder, totdat bij mij het kwartje viel: dit is wat ik wil! Zo wil ik altijd wel werken! Hoe kan ik dit vaker ervaren in mijn werk? En dat veranderde mijn blik.

Diezelfde dag nog las ik in een boek van Alan Seale over het Japanse concept ‘kokoro’. In het westen hebben we daar niet echt een goede vertaling voor. Het is een woord dat betrekking heeft op je innerlijk: hoe verhouden jouw hart, hoofd en ziel zich tot datgene wat je doet (werk, sport, vriendschap etc.). Het is verbonden met jouw centrum. De plek waar het stil en rustig is, waar je passie leeft, en van waaruit intenties worden geboren die samen met gedachten, innerlijke waarheid en wijsheid uitdrukking geven aan je talenten en vaardigheden. In het concept van ‘kokoro’ vallen hart, hoofd en ziel samen. Ze vormen een soort innerlijke éénheid, een bron van rust en kracht in je houding en activiteiten naar buiten toe.

In ‘kokoro’ vond ik een sleutel. Hoe vaak laat ik me niet leiden door wat ik heb te doen, in plaats van stil te staan bij wie ik heb te zijn, of wil zijn, in relatie tot mijn werk. Heb ik eigenlijk wel klip en klaar voor ogen wie ik wil zijn? Hoe kan ik daar meer helderheid over krijgen en dat steviger meegeven in mijn werk om te bereiken wat de bedoeling is. Hoe fijn zou het zijn als ik vaker aan het einde van een werkdag een tevreden gevoel heb over mijn bijdrage, in plaats van geleefd te zijn door to-do, e-mail en telefoon? Het maakt niet uit of je leidinggevende, professional, directeur, ondernemer, of wat dan ook bent. Het gaat om wie jij bent in relatie tot je werk. ‘Kokoro’ als onderdeel van een sterke professionele identiteit. Volgens mij helpt deze bron bij het vinden van meer innerlijke rust en zelfvertrouwen en draagt het bij aan meesterschap in je werk.