Toffe baan en toch niet blij

Ja, leuk, dacht Desirée, toen ze werd gevraagd voor de werkgroep ‘minder werkprocessen, meer werkplezier’. Ze ziet dat collega’s een beetje moe worden van alles wat moet. Ze klagen meer en kijken chagrijnig bij de zoveelste aankondiging van het management. Desirée vindt dat je met klagen niet veel bereikt en gaat liever aan de slag om dingen te veranderen. Deze werkgroep is daar een mooie ingang voor.

Desirée is coördinator op haar afdeling. Ze is zo iemand die oprecht van haar werk houdt. Ze gaat niet naar huis voordat ze alles afgerond heeft wat die dag op haar lijstje staat. Als er iemand ziek is of jarig, zorgt zij voor bloemen en laat een kaart langs alle collega’s gaan zodat de beste wensen worden overgebracht. Een vrouw met een opgeruimd karakter die de boel op orde heeft. Zo oogt het.

Ze belde mij voor een afspraak. Op een rustige plek ontmoetten we elkaar. Ik schonk koffie in en bij het overhandigen van haar beker, zag ik tranen over haar wangen stromen. Ze bood direct haar verontschuldigingen aan en zei dat ze blij was er nu met iemand over te kunnen praten.

Ze vertelde hoe zwaar het haar allemaal viel. Ze wist heus wel dat haar leidinggevende en collega’s haar waarderen, maar ze merkt daar dagelijks niet veel van. De sfeer in de organisatie maakt haar moe. Het kost haar energie om de moed erin te houden en haar bijdrage te leveren aan verbetering. ‘Af en toe heb ik gewoon zin om de handdoek in de ring te gooien’ zei ze met ergernis. ‘Terwijl juist nu mijn collega is uitgevallen en ik ben gevraagd om een deel van zijn werk er tijdelijk bij te doen. Ik weet het gewoon even niet meer.’

Wat ik in Desirées verhaal hoor, kom ik vaker tegen en is loyaliteit in de overdrive. Je geeft maar, en geeft maar en probeert daarbij jezelf voor ogen te houden dat je een gezegend mens bent met een toffe baan en leuke collega’s. Allemaal waar, maar het kost bakken met energie en in het laagje daaronder knaagt het. Vroeg of laat moet je terugschakelen en dat is bij Desirée nu het geval. De spanning tussen wie ze wil zijn en wie ze kan zijn is te groot geworden.

Het delen van haar frustraties lucht haar op. Het is het teken dat ze klaar is om dingen voor haar zelf te gaan veranderen. We praten over wat werken met spirit voor haar betekent en waar ze mee aan de slag wil. Ze spreekt uit dat ze in ieder geval de taken er niet bij gaat doen, maar is bang dat ze in het gesprek met haar leidinggevende in de verleiding komt om toch ja te zeggen. De eerste uitnodiging om meer trouw te zijn aan zichzelf. We oefenen het gesprek, net zo lang tot ze er vertrouwen in heeft dat ze respectvol en waardig nee kan zeggen.

Twee dagen later belt ze me op om te zeggen dat ze met haar leidinggevende had gesproken. Tot haar grote verbazing kreeg ze een compliment van haar leidinggevende. Zij zei dat ze van Desirée kon leren hoe je dat doet. Ze had er zelf ook geregeld moeite mee.

De druk van dilemma’s

‘Je moet vader Jacob zingen om je telefoon te ontgrendelen, of je moet altijd op je kont, tree voor tree, de trap af’.

Dit is dilemma #277 van de site ‘Dilemma op Dinsdag’. Zoals de makers zelf zeggen: het is simpel, je móet kiezen. De keuzes op de site zijn vaak hilarisch. De dilemma’s van leidinggevenden die ik tegenkom, zijn dat meestal niet. Iedere leidinggevende heeft er geregeld eentje te pakken. Die krijg je gratis en voor niks bij je functie. Zo maar, en het lijkt simpel, je moet gewoon kiezen.

Volgens Wikipedia “duidt de term dilemma gewoonlijk een keuze aan uit twee of meer alternatieven, die even (on)aantrekkelijk zijn. De keuze kan daarom niet alleen op een logische basis gemaakt worden. De weg om uit een dilemma te geraken is dan ook vaak een zeer persoonlijke keuze.”

Daar zit ‘m vaak de kneep. Hoe lastiger het dilemma, hoe dieper je in jezelf gaat graven om een besluit te kunnen nemen dat recht doet aan de situatie en aan jezelf. Je hebt dilemma’s die als onderstroom meedrijven in je functie. Denk bijvoorbeeld aan het dilemma dat je als leidinggevende alle ruimte wilt geven aan je medewerkers, terwijl je door jouw leidinggevende hoofdzakelijk wordt aangesproken op de laatste cijfers. Of een dilemma waar je in het hier en nu korte metten mee moet maken. Zoals het feit dat je medewerker of collega niet is toegekomen aan de klus die je had gevraagd. Zie je dat door de vingers, of maak je er een punt van?

Bij sommige dilemma’s merk je bij jezelf dat je in kringetjes blijft draaien. Dat gebeurt ons allemaal wel eens. Dat je denkt, ‘verdorie, waarom kan ik nou niet gewoon een knoop doorhakken?’ Dan is het goed om een beetje lucht in je dilemma te brengen. Dat kun je doen door een ander perspectief op je dilemma te krijgen. En dat geldt natuurlijk niet alleen voor leidinggevenden. Iedereen met dilemma kan zich afvragen hoe je beste vriend of vriendin hiermee om zou gaan. Of voor mijn part Claudia de Breij, Oprah Winfrey of Elon Musk. Welke aansprekende,  of juist helemaal niet aansprekende persoon komt er in jou op? Hoe zou hij of zij omgaan met jouw vraag?

Het gaat er niet om jouw keuze uit handen te geven. Het gaat erom een ander perspectief op je dilemma te vinden, dat jou helpt een keuze te maken. Dat is nodig. Dilemma’s geven spanning, en spanning moet ergens heen. Zolang het dilemma knaagt, leeft de spanning in jou. Een keuze maken, die je kunt beargumenteren en die voor jou goed voelt, helpt je om verder te gaan. Is er een dilemma dat jou parten speelt? Wat is het antwoord van ‘de ander’ op jouw vraag? En, is het verhelderend?