Voel jij je wel eens ongemakkelijk in een training?

Een tijdje terug was ik bij een training waar het meer om de trainer ging dan om de deelnemers. Ja, die bestaan nog, van die bijeenkomsten waar zenden de norm is en de aanwezigen niet meer zijn dan vulling van de zaal en van het ego. Gelukkig kom ik dat niet vaak tegen.

Wat ik nog wel geregeld ervaar, is zoiets als competitie of ‘kijk-mij-eens’ tussen deelnemers. Ik dacht altijd dat ik de enige was die daar sensitief in was. Dat er alleen bij mij een zesde zintuig aanstond waardoor ik me ongemakkelijk en oncomfortabel voelde. Meestal negeerde ik dat, omdat ik er ten slotte was om iets te leren. Dus deed ik braaf mee, en erger nog, ik forceerde mezelf door dingen te zeggen waar ik me niet senang bij voelde. Ik zette een masker op dat niet lekker zat, dat me afleidde van mijn doel: iets leren. Ja, ik leerde dat ik het niet fijn vond om er gevoelig voor te zijn. Ik leerde trainingen te vermijden, of alleen deel te nemen als ik echt zeker wist dat het me meer zou brengen dan alleen een onprettig gevoel en de hand-out. Het maakte me meer autodidact en ervaringsdeskundige, en minder deelnemer.

Inmiddels weet ik van allerlei soulmates dat zij daar ook last van hebben. Een soulmate vertelde me dat ze laatst een workshop had gevolgd waarbij ze allerlei ‘leuke dingen’ moest doen met een bal, en overgooien, en iets met een stoel. Zij vroeg wat de bedoeling van de oefening was, want ze voelde zich er niet prettig bij. Het antwoord gaf haar geen voldoening, maar in de groep werd duidelijk dat ze haar zagen als spelbreker. Meedoen zou ervoor zorgen dat ze haar eigen grenzen overging, niet meedoen zette het spelbrekerschap op scherp: heel ongemakkelijk! Iemand anders vertelde dat hij in een training zat met iemand die niet los kon komen van zijn ego. Tijdens het voorstelrondje deelde hij al mee wat zijn omzet was en de rest van de training stelde hij zichzelf op als betweter, vraagbaak en allround-deskundige. Het leidde hem zo ontzettend af dat hij na een gesprek met de begeleider, die overigens meermalen zonder succes had geïntervenieerd, naar huis is gegaan.

“Het is zo vervelend om in een groep met iets anders bezig te zijn dan je doel. Dat je een masker op moet zetten om je prettig te voelen.”

Het is zo vervelend om in een groep met iets, of iemand anders bezig te zijn dan je doel. Dat je een masker op moet zetten om je nog een beetje prettig te voelen. Natuurlijk is een nieuwe groep onwennig, maar ik ken inmiddels tal van trainers die daar oog voor hebben en weten wat ze moeten doen om een veilige setting neer te zetten. Ze starten direct met een sfeer van respect, erkenning en aandacht. Kijk, dat zijn óók soulmates. Zij zorgen ervoor dat je zonder masker kunt leren, in een comfortabele en veilige omgeving. Met hen werk ik graag samen omdat ik weet hoe belangrijk het is om je Thuis te voelen in een training.